وقتی از افراد می‌پرسید اگر خانه آنها آتش بگیرید چه چیزهایی را نجات می‌دهند، یکی از بیشترین پاسخ‌ها، آلبوم عکس یا کامپیوتر یا لب تاپی ست که عکسهایشان را در آن دارند. وقتی ما در شرایط بحرانی قرار می‌گیریم، جالب است که به جای جواهرات ارزشمند، عکس‌های خود را برمی‌داریم. این یعنی نجات خاطرات ثبت شدة ما نیرویی پر قدرت است و به ما می‌گوید عکس چه نقشی در زندگی ما و تمایل ما برای حفظ ارزشمندترین لحظات ثبت شده در تصاویر دارد.
ما رخدادها و افراد مهم را در زندگی خود حفظ می‌کنیم. مراسم تولد، ازدواج، سالگردها، تعطیلات ، دورهمی ها و مهمانی های خانوادگی ،خانه های قدیمی و جدید، عزیزان و دوستانی که شاید دیگر در کنار ما نباشند و ... همگی ثبت می‌شوند.
در واقع عکس‌ها داستان شخصی و دوره های زمانی زندگی ما هستند که مملو از چهره‌ها و مکانهایی است که عاشق آنها هستیم. این داستان ما است که می‌توانیم آن را با دیگران به اشتراک بگذاریم. صدها عکس کنار هم قرار می‌گیرند تا روایتی از داستان ما را شکل دهند.
عکس‌ها مهم هستند زیرا لحظه‌ای از زندگی ما را متوقف می‌سازند که ممکن بود بدون هیچ توجهی رد شود و در آن زمان اهمیتی برای ما نداشته است. حیاط مدرسه ایی را تصور کنید که بچه‌ها به همراه معلم هایشان برای گرفتن عکس پایان سال تحصیلی مدرسه ایستاده اند. معلمان نشسته و پشت آنها صدها بچه یونیفرم پوشیده سعی می کنند خود را مرتب نمایند. برای چند ثانیه، همه بی‌حرکت می ایسشتند. اما به محض اینکه عکاس دکمه شاتر را می زد. ناگهان گویا با حرکت آهسته، گروه عظیمی از هم می پاشدو بچه‌هایی که از بی‌حرکت ماندن خلاص شدند به سراغ بازی خود می روند. بدون توجه به اینکه سالهای بعد همین عکس تنها یادگاری از ان دوران خوش و طلایی مدرسه خواهد بود.
 

عکس‌ها به ما اجازه می‌دهند با دیگران سهیم شده و ارتباط برقرار کنیم
عکس‌ها چیزی بیشتر از یک ثبت ساده هستند. عکس بخشی از ماهیت انسانی ما را به بهترین و سخاوتمندانه‌ترین شکل تعریف می‌کند ـ تمایل به تسهیم چیزی که از نظر ما زیبا بوده و شاید برای دیگران هم جذاب باشد. میلیون‌ها نفر، تصاویر شخصی و احساسی خود را در سراسر جهان مبادله می‌کند. تصاویر ما می‌توانند دنیای بیگانگان را درگیر زندگی ما نماید. این چقدر قدرت دارد؟

عکس ما را هنرمند می‌سازد
عکس به ما اجازه می‌دهد خود را به شکل یک هنر ابراز داریم. ما متوجه یک طبیعت زیبا یا چهرة پر چین و چروک یک مرد پیر می‌شویم و می‌خواهیم آن را شکار کنیم. همة ما دلایل متفاوتی برای انجام این کار داریم اما همه می‌خواهیم چیزی را خلق کنیم.

عکس زبانی پیچیده است
تصاویر ما نشانگر شادی و غم و حیرت و هیجان هستند. عکس به ما زبانی مشترک برای بیان احساساتمان را می دهد که با کلمات قادر به بیان آن نیستیم.
 

عکس ها میراث ما هستند
عکاسی می گفت: " پدر من یک ماه پیش درگذشت من در این جریان غرق شده بودم. مرگ موضوعی ساده نیست و برای آنانی که والدین خود را از دست می‌دهند این موضوع دارای اهمیتی خاص و ویژه است. فردی که کل زندگی با شما بوده، اکنون رفته است. ما نیز فانی هستیم و روزی به همین سرنوشت دچار می‌شویم و برای همین است که عکس اهمیت دارد.
من هرگز در عکس ها نیستم چون در حال گرفتن آن عکس هستم. به عنوان یک شوهر و پدر دو بچه کوچولوی بامزه، باید درباره این موضوع فکر کنم.

با فوت کردن پدرم، فهمیدم عکس چقدر برای من اهمیت دارد. تصویر بالا در جشن تولد ۸۰ سالگی او گرفته شده است. این یک مهمانی واقعاً بزرگ بود. همه ی  فرزندان او حاضر بودند و توانستند از این لحظه لذت ببرند. من در آن لحظه خوش شانس بودم که برای گرفتن این عکس، در زمان مناسب و در جای مناسب قرار داشتم. اکنون این عکس را دارم و تا زمانی از دنیا بروم آن را با خودم نگاه خواهم داشت.
عکس های من منعکس‌کننده من و آن چه هستند که عاشقشان هستم و بعدها پسرانم با دیدنشان خاطره مرا زنده می کنند.این کاری است که دوست دارم در قبال خانواده‌ام انجام دهم به این امید که آنها مرا به خاطر آورند. به نظر من بخش زیادی از تاریخ ما از میان رفته است. هارد رایانه‌ها خراب می‌شوند و میلیون عکس با آنها از میان می‌روند. تازه مگر در یک کارت حافظة کوچک می‌توان چند عکس را نگه داشت.پس هدف من این است که هر سال آنها را چاپ کنم و در یک آلبوم نگه دارم."
بنابراین، وقتی خانواده دور هم جمع هستند ، بهترین فرصت پیش روی شما است تا از خودتان، خانواده خودتان و دوستان و فامیل عکس بگیرید و برای یادگاری نگه دارید زیرا عکس ها بخشی از میراث ما هستند که بعد از خود برای نسل های آینده مان بجا می گذاریم.....